Het laatste verslag van Grietje

Het was vrijdagmorgen kwart over vier en de wekker ging.. hèhè, rustig wakker worden. Grietje stapte uit bed en haalde haar bed af, ondertussen de strijkbout nog even aangezet. Tineke was ondertussen ook wakker geworden en dekte de tafel. Daar zaten we voor de laatste keer samen aan het ontbijt.. Tineke haalde haar telefoon tevoorschijn, las alles nog een keer voor wat ze niet moest vergeten als ze deze halve dag alleen zou zijn, ze voegde er nog wat bij en nu was het echt compleet en wist ze zeker dat ze niks zou vergeten. Na het eten en strijken, de laatste dingen in de koffers gedaan te hebben was het tijd om te gaan, het was half zes. Daar gingen we.. Tineke had vanaf nu de sleutel, we gingen zachtjes de trap af met de koffers, maar helaas.. de hond van de buren sloeg alsnog aan.. Daar liepen we in de regen naar de bus.. Ach ja dit zijn we gewend, maar het was wel koud.. Na een uurtje rijden kwam het vliegveld in zicht. Eerst gaf Grietje haar ruimbagage af, deze was gelukkig 21/22 kilo, we hadden geen weegschaal dus het was afwachten. Maar je mag 23 kilo dus ze zat er netjes onder. Daarna liepen we naar de vertrek hal, en moest Grietje door de douane. Maar eerst kreeg ze nog een dikke knuffel van Tineke, het was een gezellige en fijne tijd!! Na een laatste groet verdween Grietje door de poortjes en liep Tineke terug naar de bus, om zo snel mogelijk naar huis te gaan en weer in bed te kruipen, want Hilde kwam pas om kwart over vier ’s middags. Grietje ging ondertussen door de douane, moest drie kwartier op een bankje wachten voor ze wist naar welke gate ze moest, maar dat gaf allemaal niet want ze ging terug naar Nederland.

Eindelijk het was kwart over negen, het vliegtuig steeg op! Ze zat in een luxe KLM vliegtuigje, er stonden namelijk geen stewardessen in het gangpad om van alles voor te doen in geval van nood, maar er kwamen schermpjes uit het dak en op het schermpje werd verteld hoe je je zwemvest en zuurstof masker om kon doen en waar je die kon vinden, nu snapte Grietje voor het eerst hoe dat allemaal moest, normaal kon ze er niks van verstaan in het Engels en ging het ook veel te snel. We stegen op en zaten gelijk in de wolken en mist, dus van Edinburgh heeft ze niet veel meer gezien. Onder het vliegen kwamen de sterwardessen weer langs met koek en drinken, en onder tussen kon je op het schermpje volgen hoe ver het vliegtuig was, hoe hard het vliegtuig vloog en hoe koud de buitentemperatuur was.. op een gegeven moment stond er -83 graden.. Dit was wel leuk en interessant om te zien. Grietje zou om kwart voor twaalf landen, maar landde al om half twaalf. Ze moest heel lang lopen voordat ze bij de koffer band stond. Ze kwam aan bij de lopende band en moest minstens een kwartier wachten voordat de eerste koffers door het gat kwamen.. Gelukkig voor Martin want hij had omleidingen vanwege het werken aan de weg en was dus iets later. Grietje stond vol ongeduld op haar koffer te wachten.. Ondertussen haastte Martin zich langs alle aankomst hallen.. Hij wist niet in welke aankomsthal Grietje aankwam, want dit kon hij niet meer zien omdat Grietje al was geland. Ondertussen had Grietje haar koffer en liep naar de uitgang, het was aankomsthal 2, maar Martin stond bij aankomsthal 4.. Grietje stuurde een berichtje: ik weet het al, ik sta bij 2. Martin kon vanaf dat moment van twee kanten komen.. Grietje stond op de uitkijk, maar keek natuurlijk net naar de verkeerde kant toen Martin onverwachts uit de andere richting aankwam rennen met een bos bloemen. Ze vlogen elkaar in de armen…., eindelijk na zes lange weken (42 dagen)… En toen? Haha dat zouden jullie wel willen weten he..!

Vervolgens gingen ze met de trein naar Weesp, want daar stond de auto. Grietje kwam aan bij de auto en Martin had een leuke verrassing. De kofferbak moest open voor de koffer, maar wat was dat nou op het raam? Een sticker met de letters ‘Grietje’. O.. wat lief!! Grietje viel van de ene verrassing in de andere!! Daar gingen ze met de auto richting Urk, en ja hoor om twee uur waren we er dan. Eerst gingen ze naar de Snackbar, Grietje had al zes weken geen frikandel meer gehad, dus het werd echt tijd.! Rond de klok van drie uur reden ze de straat in, en wat zag ze daar? De vlag hing uit, slingers en ballonnen en een dinges met ‘WELKOM THUIS’ erop! Wat was iedereen blij dat Grietje er weer was! Ein-de-lijk !! Het had ook niet langer moeten duren.

Grietje is back in Holland!

Hiermee is een einde gekomen aan de reisverslagen van Grietje. De volgende acht weken zal Tineke met Hilde doorbrengen. Ik wens iedereen opnieuw veel leesplezier. Tineke en Hilde wens ik een fijne tijd toe met zijn tweeën!
Ook wil ik al mijn (trouwe) volgers HARTELIJK bedanken voor hun interesse en belangstelling in mijn verblijf in Schotland.
Een hartelijke groet vanuit het vertrouwde Urk!

Grietje Hoekstra.