DE ALLERLAATSTE WEEK!!!
Door: Tineke & Hilde
Blijf op de hoogte en volg grietjetinekehilde
29 Mei 2014 | Verenigd Koninkrijk, Edinburgh
Geachte lezers,
Bij deze moeten wij jullie iets treurigs melden.
Wij durven het bijna niet te zeggen en vinden het ook absoluut niet leuk.
Onze koffers zijn te zwaar dus we kunnen nog niet terug.
Wij hebben contact opgenomen met klm en die heeft ons een gratis ticket aangeboden.
Onder voorwaarde dat we hier nog een maand zouden blijven.
We hebben de school ingelicht en die kon ons nog wel een maandje gebruiken.
Ook konden we dit appartement nog wel een maand extra verhuren.
Het spijt ons dit te zeggen, maar nu kunnen jullie nog een maand extra genieten van onze belevenissen.
Wij hopen dat jullie ons niks kwalijk nemen en over een maandje zijn we weer thuis.
En nogmaals het spijt ons,
OKE GRAPJE! MORGEN ZIJN WE WEER THUIS
Op dit moment zijn de zenuwen niet meer te houden, maar we zullen jullie nog voor de één na laatste keer laten genieten van onze belevenissen.
Het begon allemaal op een zaterdagdag ochtend. De laatste zaterdag in Edinburgh. We hebben uitgeslapen en zijn ’s middags naar een Afrikaans festival gegaan, zoals de trouwe lezers onder ons al wisten! Dit festival is bedoeld om mensen van dezelfde cultuur, de Afrikaanse, bij elkaar te brengen.
We wisten niet wat we moesten verwachten. Het was in een grote middelbare school. Toen we binnen aan kwamen zagen we alleen maar getinte mensen, wat natuurlijk vrij logisch was, maar we voelden ons echt als buitenbeentjes. De blanken waren op 1 hand te tellen en wij waren de enige blanke meiden met blond haar. Als je een foto van bovenaf de zaal zou nemen, zou je ons er zo uitpikken.
Het was alleen niet zo druk erg druk. De eigenaar kwam allemaal bekende mensen tegen en begon meteen met ze te praten. Wij vermaakten ons wel met om ons heen kijken. Daarna hebben we echt Afrikaans gegeten, wat erg lekker was. Ondertussen wachtten we op de muziek, maar die kwam maar niet en kwam maar niet. En wij maar praten met de eigenaar. Het was wel gezellig, maar na 2 uur wordt je het een klein beetje zat. Vooral toen ze begonnen met het opruimen van de instrumenten.. Blijkbaar was de muziek al voorbij.
Toen we wilden gaan zag de eigenaar weer een andere bekende vrouw. Een half uur ging weer voorbij. Toen we dachten dat we echt gingen, kregen we nog een dessert aangeboden en ging er weer een halfuur verder. Nee, we overdrijven niet!!!
Rond 5 uur gingen we weer naar huis en was onze kennismaking met de Afrikaanse cultuur voorbij. Hilde heeft een filmpje gekeken en Tineke heeft een presentatie gemaakt over ‘ the flood.’ De watersnoodramp op 1 februari 1953 in Zeeland. Rond half 8 zijn we begonnen met koken. Echt Mexicaans koken. Als je hier de keukenkastjes opentrekt, wat we natuurlijk allang hadden gedaan, zag je alleen maar kruiden, kruiden, kruiden en kruiden. Te veel verschillende soorten en we zagen namen waarvan we niet eens wisten dat het bestond. We hebben heerlijke wraps gemaakt met veel salade, kippenvleugels ( Ja, Tineke at ook kippenvleugels! Maar die kruiden maakte het lekker ) en watermeloen.
Wij zaten vol! Om half 10 waren we klaar met alles en zijn we naar boven gegaan, net als iedereen, en hebben we een filmpje gekeken.
Die zondag zou het gezin rond 11 uur gaan voor een dagje weg met de kinderen. Wij zouden hier wat eten en rond 1 uur ook weer terug gaan naar het appartement. De dag ging alleen iets anders dan gepland. Om half 2 waren ze nog steeds thuis en wij vonden het ook zo onbeleefd om zomaar eten uit die kastjes te trekken. Wat ze niet weten is dat we allang alles kastjes hadden doorzocht. Totdat we onze magen echt heel erg hard hoorden en de kinderen ook zo die keuken in en uit liepen met eten. Dus wij begonnen alvast een bodempje te leggen. Rond 2 uur gingen ze weg. De deur was nog niet dicht of Hilde stond al in de keuken te bunkeren. Wij blij dat er nog wraps over was van de vorige dag. We hadden onze buiken vol gegeten en daarna zijn we naar het appartement gegaan. We kwamen binnen in een mooi schoon gemaakt appartement. Natuurlijk hebben sommige mensen altijd wat te klagen….
Hilde heeft een preek geluisterd en Tineke is ’ s avonds naar de kerk geweest. Voor de allerlaatste keer hier. Afscheid genomen van de dominee en zijn vrouw en kinderen. Natuurlijk houden we wel even contact! Daarna zijn we ook nog uitgenodigd bij een vrijgezelle meid om daar dinsdag te komen eten. Dat lijkt ons wel gezellig.
We hebben een poging gedaan om vroeg te slapen, wat finaal mislukte. We zijn nu al benieuwd hoe dat donderdagavond zal gaan…
De volgende dag was weer ons eerste dagje stage na een week vakantie. En daarbij ook de laatste maandag. Toen we aankwamen hoorden we al snel dat ze het heel erg jammer vonden dat dit de laatste was. Ze zouden graag willen dat we hier bleven. 1 jongetje wilde zelfs heel graag mee naar Nederland, want hij had geen idee hoe hij het nou moest doen zonder ons. We hebben al een mooi armbandje van hem gekregen Ook hebben we alvast afscheid genomen van Inge, helaas! Dan voel je toch wel dat je hier een bepaalde band op bouwt en het niet leuk is om afscheid te nemen. Maar gelukkig bestaat er facebook!
Thuis aangekomen zijn we meteen aan de slag gegaan om de laatste dingen af te ronden. Cadeautjes voor de kinderen maken, douchen, eten koken etc. Wij vermaken ons wel de laatste paar dagen! En oja, we zijn extreem vrolijk… We lopen te dansen en te zingen en te rennen op straat. Puur om onze zenuwen op 1 of andere manier er uit te krijgen!
Dinsdag ging alles, maar dan ook echt bijna alles verkeerd. Het begon ’s ochtends al. Nouja, ‘ sochtends? Die nacht konden we allebei niet in slaap vallen en hebben we onrustig geslapen. Vraag ons niet hoe het komt. Ook kregen we beiden de gank er maar niet in ’s ochtends. En we waren al laat… En we waren al moe…. En toen knapte er ook nog een glas door het hete water. Nu denk je misschien, wat dom om heet water in een glas te doen. Maar hallo, die glazen zijn heel dik en gebruiken we al 3,5 maand. Nu is er nog maar 1… Hmm, wat voor verklaring geven we aan de eigenaar? ;)
Die dag hebben we ontelbaar veel knuffels gekregen, hoorden we dat we niet mochten gaan en zijn we pittig druk geweest. Kinderen helpen, laatste dingen afronden en verslagen maken. Uit school zijn we naar de winkelstraat geweest, want we hadden een uitnodiging voor dinner! Een vrijgezelle meid had ons uitgenodigd in haar flat. We zijn daar naar toe gegaan met de bus en ondertussen honderduit gepraat. Voor Hilde was het de eerste dat ze haar zag!
Ze woonde in een mooie flat en had echt een mooi appartement. Haar vriendin en d’r man kwamen ook eten. We hebben kipkerrie gehad met brocollie en aardappelspatjes, wat erg lekker was. Die pan was dan ook snel leeg! Ondertussen werd er veel gelachen en gepraat. Na het eten hebben we in de kamer gezeten en zijn we tot half 10 daar gebleven.
En we bleven maar praten en praten en lachen en lachen. Onze blunders, hun verhalen, studie, vriendjes, Schotland, Nederland en de snoepjes in de kerk. Ook heeft Tineke veel tips gekregen voor volume in het haar! YES! Nadat we afscheid hadden genomen werd ons natuurlijk gevraagd, komen jullie nog terug? We weten het niet! We zullen op zich wel willen, maar we beloven niks. Onze standaard zin.
Bij de bushalte moesten we een poosje wachten. We praatte wat met z’n tweeen en opeens werd er aan ons gevraagd: ‘ Do you speak gaelic?’ Dat is de ouderwetse Schotse taal. We zijn hier dus al zo erg ingeburgerd dat er wordt gedacht dat we die taal spreken. Dat is op de wereldranglijst de tweede moeilijkste taal. Dus dat zegt of course wel wat over ons. We hebben die vrouw natuurlijk wel meteen duidelijk gemaakt dat we Dutch tegen elkaar praatten.
Of die vrouw was gewoon half doof, dat kan natuurlijk ook.
Toen we rond kwart over 10 thuis waren, waren we het he-le-maal zat! We hadden alles opgeruimd en zijn meteen het bed ingedoken. Om een poging te doen tot ‘ meteen slapen’. Wat natuurlijk finaal mislukte.
En toen brak de woensdag aan, de één na laatste stagedag. Het komt steeeeeds dichterbij!! We zijn beiden echt druk geweest. We hebben weer ontelbaar veel knuffels gekregen. En het is niet meer op 4 handen te tellen dat we hier moeten blijven. Hmm, volgens mij mogen we echt niet weg. Ze sluiten ons nog niet op hier in school. Het eerste wat een lerares zei toen ze ’ s middags bidden kwam:’ I say one thing to you, don’t go!’ En toen liep ze weer weg. Heel duidelijk dit! En ja, dat maakt het voor ons des te moeilijk om afscheid te nemen. We zien er lichtelijk tegen op. Afscheid nemen en weg wezen, dat is ons motto, want anders houden we het niet meer! We hebben al afscheid genomen van de head teacher, want die is morgen niet op school. We kregen een !dikke knuffel! en we werden overladen met complimenten! De kinderen vonden ons leuk, ze hadden respect voor ons, we betekende veel voor de school, ze zullen ons altijd herinneren etc. Ja, we kunnen zo wel even doorgaan. Ghehe…..
Oke, dat was afscheid nummer 4! Op naar de volgende…
Uit stage moesten we even naar de ASDA, we hebben het geld 2 keer geteld en we moesten nog een pizza hebben en een pot chocoladepasta. KOMEN WE 10 PENC TE KORT! ( 10 cent) Wat een afgang… En nu? Want we moesten dat hebben en die andere 10 pond wilden we bewaren voor uit eten. Dus uit pure, echt pure wanhoop, hebben we aan een random man gevraagd of we alsjeblieft 10 penc mochten lenen. Uitgelegd dat we arme studenten waren en dat we het echt nodig hadden, want anders zouden we verhongeren enzo. Oke grapje, we vroegen het en we kregen het meteen. We hebben of course onze liefste lach opgezet! We weten zeker dat we het daardoor kregen. Hij riep ons nog na dat we het heel erg goed moesten gebruiken. Nou, dat hebben we zeker gedaan! Welkom chocoladepasta & pizza. We zijn die man voor altijd dankbaar. We zijn nog nooit zo snel uit de winkel geweest, want we schaamden ons wel lichtelijk. En dat was onze laatste keer ASDA. Dankjewel voor het lekkere en dure eten! We hebben de 3,5 maand overleefd door jullie. Maar dat we nog steeds geen drank mee kregen terwijl we ons ID lieten zien, vergeven we jullie niet.
Weer in ons appartement aangekomen hadden we een druk programma. Dit reisverslag typen, cadeautjes voor de kinderen maken, eindevaluatie maken, eten en de koffer officieel inpakken en wegen! Ja, we hebben de weegschaal van de buurvrouw geleend. Ook hadden we nog wat eten over. Dus in ruil voor de weegschaal hebben wij de rest van ons eten gegeven! Ze was er heel blij mee want ze werkte in een charity shop. En daar kwam het moment van de waarheid. De koffer wegen! Wonder boven wonder kon het net aan. Of het was precies goed of iets te veel, maar dat zien we op het vliegveld wel weer. Wij weten het antwoord al… Het was een stressvolle avond, maar het is helemaal goed gekomen! En vol goede moed en lichtelijke spanningen ging wij slapen.
De volgende morgen kwam pas ons echte besef moment, de allerlaatste stagedag! Eigenlijk ging het gewoon, net als alle andere donderdagen. Maar deze keer deden ze wel errug geheimzinnig…. En natuurlijk, alles doen we voor de laatste keer.
Laatste keer goedemorgen, laatste keer lesgeven, laatste keer spellen uitleggen, laatste keer gitaarles geven etc. Tussen de middag hebben we onze ticket uitgeprint. Stiekem hoopten ze dat er iets niet werkte ofzo, of dat de printer kapot was of dat er iets niet klopte met onze ticket. Ach, er kan op het vliegveld nog van alles mis gaan! Om kwart voor 3 hebben we ons als school boven verzamelt. En toen kwam de speech… We waren geweldige studenten die alles met een glimlach deden! Van nature al leraressen en we pasten helemaal bij de ‘ mannafields family.’ En zo kan ik nog wel even doorgaan! Wauw, zoveel complimenten dat wij er zelfs verlegen van werden. Daarna hebben ze ook voor ons gezongen. De infant class hadden een gebed op papier geschreven en we hebben met z’n allen gebeden. Ook hebben we van elk kind een persoonlijke boodschap gekregen en een aantal cadeautjes. Wat was dat echt super, super, super leuk! We hebben er geen woorden voor. Wij moesten natuurlijk ook nog speechen. We hebben de school hartelijk bedankt voor deze mogelijkheid en dat we ze nooit, maar dan ook nooit meer zullen vergeten! Ook wij hadden voor de kinderen een cadeautje met een persoonlijke boodschap.
Maar wat is afscheid nemen stom!! We mochten niet weggaan, we moesten blijven en hun les geven! En we moesten natuurlijk weer terug komen!! We hebben knuffels gekregen van de meest onverwachte kinderen. We hebben veel foto’s gemaakt en een ‘ leuk ‘ afscheid gehad. Tineke heeft daarna nog haar allerlaatste les gegeven over de watersnoodramp.
Hilde ging al eerder naar huis. Ze was zo in gedachten en liep het appartementenhuis in. Ze pakte haar sleutel en zat wat te rommelen, maar de deur ging maar niet openen. Plotseling ging de deur open! Maar niet door haar, nee de man die in dat appartement stond.. Ze stond oog in oog met die man en besefte toen pas dat ze een verdieping te laag was. OEPS! Die man moest heel hard lachen en ze schaamde zich rot! Snel naar boven en douchen maar. Toen Tineke thuis kwam heeft ze zich ook gedoucht en toen kwam de eigenaar van het appartement om alles te checken. Alles was heel keurig en ze was tevreden. Nog een paar dikke knuffels na en ze ging weer. Toen zijn we voor de laatste keer uit eten gegaan.
Vanavond nog voor de laatste keer de koffers wegen, wat hopelijk goed komt, en als echte controlfreaks alles controleren.
En morgen om 10 over 11 is het dan zo ver! De reis terug naar NEDERLAND. Onze lieve vriendjes, familie en vrienden weer in de armen sluiten <3. En wat kijken we daar naar uit zeg! We kunnen amper slapen, laat staan normaal eten! Dat zal morgen vroeg nog wat worden…
We zullen jullie nog 1 keer op de hoogte houden van ons avontuur op het vliegveld en dan is het echt gedaan met onze verslagen. Bedankt voor de vele uurtjes die jullie er in hebben gestoken om te lezen, lieve mensen. We houden van jullie!
Tot zaterdag met het allerlaatste verslag,
Dikke kus & knuffel van ons.
-
29 Mei 2014 - 21:35
Thuis:
hey dames, zulke "öpstellen"moet je inderdaad enige tijd voor uittrekken....Maar goed,mooi om dit ook weer gelezen te hebben.Hopelijk kom je morgen het vliegtuig in met jullie koffers.Heb een goede terugreis samen, en we hopen jullie morgen op Schiphol te ontmoeten. gr. van thuis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley