Overleven in ' the middle of nowhere'

Lovely people,

We are back in town! 3 dagen helemaal afgezonderd van de buitenwereld.

Het begon allemaal op een woensdag ochtend in Edinburgh at new haven place, western harbour. De wekker ging op tijd en we deden ons dagelijks ochtendritueel weer. De koffer hadden we die avond ervoor al ingepakt, dus de laatste dingen hoefden nog maar gedaan te worden. Alles moest in 1 koffer dus dat werd proppen. Ach, toen we er op zaten kon die wel dicht. Bepakt en bezakt en in alle haast 5 meter naar onze bushalte lopen. We hadden um gemist. Nog nooit, maar dan ook nooit hebben we deze bus gemist! Moesten we op tijd op school zijn, hadden we ons gehaast, waren we op tijd, hadden we um gemist. Ach, scheelt dat een andere bus 5 minuten later kwam. With the suitcase and plastic bags in the bus. And it went well! We came safety and just in time at school. En wij hadden alles. Tenminste dat dachten we… Hilde checkte voor de zekerheid toch maar even of het kaartje in de camera zat. Je raad het al, het zat nog in de laptop…. Gelukkig had een andere lerares ook een camera mee, dus konden we nog maximaal foto’s maken. Nadat iedereen er was, half uur later dan de afgesproken tijd, zoals gewoonlijk, konden we gaan. Fijn in de auto met 4 jongens waarvan er 3 wagenziek waren! We love it. Dus je raad het al..
Onderweg hebben we 4 keer gestopt, is er 3 keer gekotst, 2 van de 7 mensen hadden nergens last van en 1 iemand was echt gewoon ziek.

We reden een halfuur over weggetjes waarbij je liever geen tegenligger wilt hebben. In the middle of nowhere. In dat hele halfuur zijn we niemand, maar dan ook niemand tegen gekomen en alle verbinding van onze mobiel ging weg. Zelfs smsjes kregen we niet binnen en konden niet verzonden worden. Ja, echt in de middle of nowhere.
Maar de plek waar we zaten was echt geweldig! Een rivier, bergen op de achtergrond met sneeuw op de toppen. Nee, dit zijn we niet gewend. Maar het was prachtig.
We kwamen, natuurlijk, als laatste aan en meteen zijn we in het huisje gaan kijken. Wij citeren:
Kinderen: ‘ jaaa, ik slaap hier, nee ik slaap hier, ik wil hier slapen, wie ligt er naast mij?’
Tineke: ‘ Hmm, het is hier redelijk vies, maar wel te doen. Ik ga in de hoek slapen.’
Hilde: ‘ Ieeel wat vies! Ik ga altijd op mijn schoenen lopen. En moet je die wc zien! Ik kak nog liever buiten.’
Verdere reacties laten we achterwege….

Nadat iedereen was gesetteld gingen we de bergen en het bos in voor een wandeling met een gids. We zaten dicht bij een rivier, midden in een vallei. Dus het was er echt mooi! We zaten trouwens in het plaatsje ‘ Glenn doll’ en de gids vertelde daar allerlei dingen over. Ook vertelde hij over de dieren en planten en de bergen die er waren en die wij tegen kwamen. We liepen in het midden van het bos en aan het einde van pad hadden we echt een prachtig uitzicht! Zo mooi! Een vallei met bergen er om heen en bovenop allemaal sneeuw. Wat had God dat toch prachtig gemaakt. We keken onze ogen uit, want tja, dit hebben we in Nederland niet. Wat de kinderen trouwens heel raar vonden.
Voor de vierde keer begon het te regenen, dus we wilden snel weer naar ons huisje. En die gids bleef maar praten. En wij snapten er weinig van. Wat waren we blij met de Nederlandse lerares die af en toe voor ons vertaalde.

Na de tocht hebben we meteen gekookt. Spaghetti bolognese met als toetje Zuid-Afrikaanse warme pudding met custard. En ja, dat was echt lekker! We hadden aardig trek, evenals de kinderen, dus de pannen kwamen wel leeg. Na het eten was er een ploeg die moest afwassen. Dat is even fijn! Hoeven wij dat tenminste niet te doen. Nadat alles was gedaan gingen de kinderen naar buiten. Lekker in de rivier spelen en lekker kleddernat weer naar binnen. We konden natuurlijk niet voorkomen dat er kinderen, zoals verwacht, in de rivier vielen. Daarna hadden we assembly = godsdienst, 2 kinderen hadden nog een quiz bedacht en we deden ouderwets spelletjes. Ook een wedstrijdje tafeltennis mocht niet ontbreken. We hebben onze skills laten zien en het ging aardig goed! En nee, dat zegt niks over hoe de kinderen spelen… We hebben ook een andere kant van ons laten zien tijdens het spelen van ‘ ligretto.’ Fanatiek & fel! Ja, als we iets doen dan gaan we er ook voor. We kregen plotseling de bijnaam: ‘ The dutchies.’ Ook was er een gitaar aanwezig, dus jullie raden al wel wat Tineke ging doen. Juist, na heel wat weken geen gitaar meer spelen kon ze het niet meer laten. Toen de kinderen op bed lagen hebben we gezongen en gitaar gespeeld. Blijkbaar was het zo hard dat de kinderen er niet van konden slapen. Oke, duidelijk, we stoppen wel.

Heel voorzichtig gingen we naar bed. De jongens hadden een aparte kamer en de leraren sliepen bij de meisjes op. Helaas had de lerares haar sleepover = dekbedovertrek vergeten.
Dat werd dus helemaal in de slaapzak slapen en proberen niet het matras aan te raken. Zelfs Tineke vond dat matras vies, dus dat zegt heel veel! Helaas konden we nu niet slapen met de lieve welterusten en slaap lekker whappjes of smsjes, dus hebben we die maar op onze mobiel terug gelezen (:

De volgende morgen werden we om half 7 weer wakker. Meteen naar de douche gegaan om ons om te kleden en alles te fatsoeneren en toonbaar te maken, voordat de kinderen komen. Daarna hebben wij de lunch klaar gemaakt voor de kinderen. Dat hield in: ‘ Zoveel mogelijk er op.’ Wij konden ons niet herinneren dat het er bij ons kamp zo aan toe ging! Op 1 bolletje: Boter, kaas, tonijn, sla, komkommer en tomaat. Het is hier allemaal normaal. Bij ons kamp op de basisschool was het: ‘ Zelf smeren, 1 ding er op en als het op is, is het eten gebeurd!’ Maar hier krijgen zo ook nog chips mee en snoep en koek, want ja, anders overleef je 2 uur wandelen niet! Die chips is hier trouwens vrij normaal, daar beginnen ze elke ochtend om 10 uur al mee. Ja, het verbaast ons ook dat die kinderen totaal niet dik zijn. Wij voelen ons anders moddervet. Na heerlijke broodjes gebakken bacon en een backbag vol eten gingen we weer een wandeling maken.

De kinderen hadden een boekje gekregen over alle 3 de dagen en daarin stond ook een bingo. Ze moesten zoveel mogelijk dingen zoeken die op de bingo kaart staat. Vol enthousiasme begonnen we aan de toch. Het was een leuke route door het bos met op de achtergrond de bergen en sneeuw. We hadden 2 uur gelopen en toen we weer bij het huisje aankwamen waren de kinderen het zat en zaten ze , eindelijk, rustig aan tafel verder te werken. Ze moesten in het boekje opschrijven wat ze allemaal hadden gezien en wat ze er van vonden. No, it’s not a holiday, but a camp! And you have to learn something. Dat was duidelijk. Daarna zijn we heerlijk weer naar buiten gegaan. 1 jongen was aardig gevaarlijk aan het doen en Tineke had al gewaarschuwd: ‘ Be carefull, otherwise you will fall again in the water.’ En ja hoor, vlak voor Tineke’s gezicht viel hij in het water. En nee, zoiets moet er niet gebeuren voor haar gezicht, want ze lacht je vierkant uit. Ook deze keer kon ze zich niet inhouden. Hij gleed uit, viel met z’ n kont in het water en riep: ‘ NO! Not again’ En met zo’n leuk accentje klinkt dat echt ge-wel-dig! Tineke kreeg buikpijn van het lachen en kreeg een aantal boze blikken toen. Gelukkig wist ze met wie ze te maken had. We liepen samen het water uit. Hij met natte kleren en een teleurgestelde blik. Tineke al lachend. Achteraf kon hij er ook wel om lachen. Pas achteraf! ( ze kan er nu nog steeds om lachen)

Dit was trouwens niet de eerste keer dat wij het slechte voorbeeld gaven. De cup-song werd ons geleerd, terwijl de lerares schreeuwend meedeelde: ‘ Not here! Do that outside.’ Uhh, oke. En ook dat wij stenen aan het gooien waren in de rivier, terwijl dat ook niet mocht… Oeps.

’ S Avonds kregen we aardappels met bonen, doperwten, sausijsjes en toetjes. Dat was wel lekker! ’ s Avonds deden we het zelfde als de vorige avond. Spelletjes, tafel tennissen, heel hard lachen, the cup-song en gitaar spelen. Toen de kinderen op bed lagen, hebben we nog elk kind een award gegeven! The award voor kindness, the friendship award, the rock award, the swim award en nog veel meer. Elk kind had wat goeds gedaan en werd daarvoor beloont met stickers en snoep. Rond 1 uur gingen we naar bed en we vielen al snel in slaap. Voor de volgende morgen stond er een druk ochtendje op het programma.

Het ritueel ging de volgende morgen hetzelfde, maar toen we de keuken binnen kwamen, kwam er een heerlijke geur van wafels ons tegemoet. Ja, er werd voor 17 mensen wafels gemaakt! Was dat even lekker. Wij hebben de lunch voor de kinderen weer klaar gemaakt, terwijl hun alles aan het ‘ inpakken ‘ waren. Dat wil zeggen, proppen, dicht gooien en de helft vergeten of kwijt raken. Nadat alles was ingepakt hebben we heerlijke wafels gegeten met slagroom, fruit, chocoladepasta en honig. Nouja, de wafels waren amper te zien en we betwijfelen of ze die smaak wel eens proefden.

Nadat we alles hadden opgeruimd, ingeladen en een poging hadden gedaan tot schoonmaken gingen we geladen onderweg naar de bewoonde wereld. De auto’s zaten prop en propvol! Onderweg heeft Tineke de kinderen Nederlandse woorden geleerd en heeft zij een Engels lied geleerd. Maar toen, toen kwam het moment van verbinding! De mobiels kwamen tevoorschijn en de smsjes stroomden binnen. En ja, de leraren waren nog erger dan ons. Zo, we zijn terug in de wereld. We zijn eerst naar het plaatse ‘ kirrimuir’ gegaan. Een klein dorpje waar het verhaal van peter pan is geschreven. We zijn eerst naar een klein museum gegaan en daarna naar de snoepwinkel. Jullie kunnen wel nagaan wat ze interessanter vonden. Nadat ze allemaal wat gekocht hadden gingen we weer verder. Nog niet meteen naar huis, maar naar de Mac Donald! Iets waar wij ze mee hadden gechanteerd en waardoor ze echt wilden schoonmaken. Dat we daar sowieso naar toe gingen wisten ze niet.

Nadat iedereen uitgegeten was gingen we eindelijk naar huis. Wij werden ook afgezet bij ons appartement. Het eerst wat we deden was: ‘ Wifi aan, laptop aan, wasjes draaien, normaal naar de wc gaan, boodschappen doen en douchen. Vanavond heerlijk avondje bankhangen en we zien wel wat het weekend ons brengt.
De foto’s geven een kleine impressie van ons leuke camp!

Jullie allemaal een heel fijn weekend toegewenst van 2 moe maar voldane meiden (:

Ps. Sorry voor de lange verslagen, maar het kan echt niet korter!